کاش مختصات کردارمان روی ربع اول همانطور می ماند و به سمت ربعهای دیگر نمی رفتیم.



کاش تابع تمامی اعمال خوبمان اکیدا صعودی باشد تا به مقصد برسیم.



کاش تابع گناهانمان نزولی باشد تا در یک جا بالاخره پایان پذیرد.



کاش لااقل تابع گناهانمان اینقدر پیوسته نباشد و حد اشتباهاتمان به بی نهایت میل نکند.



کاش دنیا با تمام دلخوشی هایش در نظرمان نقطه ای تو خالی باشد و بس